Na temat art deco pojawiały się kilkukrotnie artykuły na blogu Architektura i Budownictwo. W pierwszej połowie XX wieku dzieła architektury art déco nie były tak licznie reprezentowane w Polsce, jak wcześniejsze budowle secesyjne. Dzisiaj też rzadko je dostrzegamy, a na tle europejskim realizacje architektoniczne art deco powstałe w Polsce, były znaczące i różnorodne. Przykłady budowli art déco, czy tylko elementów tego stylu, są do dziś obecne w strefie miejskiej zabudowy Warszawy, Stalowej Woli, czy Lwowa.
W regionalnym środowisku kulturowym Lwowa w latach 1910-1930 uformowała się swoista wersja stylu art déco. Wersja oryginalna i wszechstronna. Formy art déco znajdują odzwierciedlenie w kompozycjach przestrzennych budowli, gdzie rytmicznie przeplatają się architektoniczne przestrzenie, tworząc zygzakowatą konfigurację, wyraźnie ukazującą kontrastową grę światłocienia, projektowaną przez takich architektów, jakW. Minkiewicz, T. Pisiewicz czy T. Wróbel. Mnóstwo ciekawych informacji można na ten temat znaleźć tutaj.
Również słynny ratusz lwowski miał swoją przygodę z art deco. Według tradycji, ratusz - jako siedziba władz miasta Lwowa, stanowił środek organizmu miejskiego, zwłaszcza w okresie samorządu Lwowa. Główny gmach mieszkańcy zwali Kapitolem. Wygląd starego ratusza, który nie zachował się do naszych czasów, przypomina nam akwarela Jerzego Głogowskiego, namalowana na początku XIX wieku.
Rekonstrukcję ratusza przeprowadzono w latach 1928-1929. Wówczas też jego wnętrza, a w szczególności sala rady miejskiej, zostały przebudowane w stylach konstruktywizmu i art deco. Projektantami nowego rozwiązania byli Witold Rawski i Rudolf Martula. Sala główna otrzymała żelbetowy strop, dekorowany kasetonami oraz ornamentem.
Ścienne malowidło artysty Maurycego Flecka (1906) zostało zamalowane, zaś obraz Jana Styki „Polonia" z sali rady przeniesiono do miejskiej Galerii Narodowej. To właśnie Witold Rawski, zwolennik modernizacji w stylu art deco, stworzył w 1928 r. szkice malowideł ściennych w gabinecie prezydenta miasta, zamiast secesyjnego wystroju wnętrza gabinetu z 1905 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz