Dom autonomiczny w najprostszym rozumieniu jest rozwinięciem, a może nawet ukoronowaniem idei domu pasywnego. Budynek autonomiczny ma być w pełni samowystarczalny, więc nie potrzebuje zewnętrznej infrastruktury.
Dom autonomiczny nie czerpie energii dostarczanej z zewnątrz, nie korzysta z wodociągów. Według zwolenników tego rozwiązania dom autonomiczny ma minimalny wpływ na środowisko. Dom autonomiczny to budynek, który został zaprojektowany i zbudowany w taki sposób, aby był w stanie funkcjonować niezależnie od zewnętrznej infrastruktury.
Wybudowanie obiektu autonomicznego wiąże się z dużymi kosztami, jednak zaletami takiego rozwiązania są minimalny wpływ budynku na środowisko, niskie koszty utrzymania i większe bezpieczeństwo funkcjonowania budynku (niezależność od dostaw z zewnątrz, co ma znaczenie w przypadku kataklizmów wojen czy rozruchów).
Z technicznego punktu widzenia dom autonomiczny jest podobny do domu pasywnego. Powinien zużywać jak najmniej energii do celów grzewczych i pozostałych związanych z utrzymaniem budynku. Domy autonomiczne korzystają z ogrzewania przy pomocy systemów solarnych, posiadają specjalnie skonstruowane okna i pozostałe otwory, aby zminimalizować straty energii. Poza ogrzewaniem energia słoneczna służy pozyskiwaniu energii elektrycznej, która następnie magazynowana jest w akumulatorach. W okolicach domu zlokalizowana jest przydomowa oczyszczalnia ścieków.
Źródłem wody dla budynku autonomicznego jest zazwyczaj studnia. Możliwe jest jednak także zbieranie i użytkowanie wody deszczowej. Wodę zanieczyszczoną myciem naczyń, praniem, kąpielami możemy z powodzeniem użyć do spłukiwania toalet, podlewania ogrodów czy trawników. Takie rozwiązania pozwalające na powtórne wykorzystanie wody umożliwiają redukcję zużycia wody nawet o połowę. Stosowanym również rozwiązaniem jest montowanie pisuarów i toalet, które nie wymagają spłukiwania.
Zbieranie wody deszczowej wymaga zastosowania odpowiedniej pojemności zbiornika (już od 10 m3, a zazwyczaj 30 m3) do magazynowania zasobów. Dla przeciętnego domu zbieranie wody z jego dachu zaspokaja potrzeby na deszczówkę.
Ścieki w budynkach autonomicznych są oczyszczane przy pomocy przydomowych oczyszczalni, gdzie na dnie zbiornika beztlenowo fermentują zanieczyszczenia, a następnie są rozprowadzane po działce i rozsączane na przykład pod trawnikiem. Osady ze ścieków są następnie spalane.
Już niewielka turbina wiatrowa o średnicy wirnika 5 m wystarcza do zaspokojenia potrzeb energetycznych takiego domu. W Polsce dla większości lokalizacji użycie turbin wiatrowych mija się z celem. Niewykorzystaną energię elektryczną (noc) należy gromadzić w bateriach akumulatorów.
Dom autonomiczny musi korzystać z ogrzewania pasywnego. Dzięki wyposażeniu w nowoczesne energooszczędne okna oraz konstrukcję i umiejscowienie, które sprzyjają nagrzewaniu przez promienie słoneczne możliwe jest zminimalizowanie energii potrzebnej do ogrzania budynku. Do ogrzewania, tak jak w domu pasywnym może służyć energia słoneczna pochodząca z kolektorów czy też pompa ciepła.
Ciepła woda użytkowa jest zazwyczaj otrzymywana poprzez podgrzewanie energią słoneczną przy użyciu kolektorów. Do ogrzewania wody i wnętrz budynku wykorzystać można ko generator zasilany olejem roślinnym i gazem drzewnym lub roślin oleistych (np. produkowanych an miejscu). Poza tym może on także produkować energię elektryczną.
Idea domu autonomicznego jest w praktyce budowlanej trudna i kosztowna. Poniesione przy budowie inwestycje nie mają szans zwrócić się w opłacalnym czasie, a dodatkowo wymagają licznych wyrzeczeń ze strony przyszłych użytkowników nieruchomości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz