Co miesiąc płonie w naszym kraju średnio dwa tysiące budynków. Aż 78% z nich pełni funkcje mieszkalne, 9% to budynki użyteczności publicznej. Jak budować, aby uchronić dom przed ogniem? Xella Polska, we współpracy z pracownią Stahlbau, przygotowała „Wytyczne projektowania i wykonania ścian przeciwogniowych oraz wypełniających w systemach SILKA i YTONG".
Ogień jest jednym z najmniej przewidywalnych żywiołów. Stajemy niejednokrotnie zupełnie bezradni wobec jego nieokiełznanej siły. Pożar na ogół nie niesie zagrożenia na ulicach, lecz wewnątrz budynków.
Według danych publikowanych przez Komendę Główną Państwowej Straży Pożarnej w okresie od stycznia do października 2007 r. w Polsce miało miejsce prawie 95 tysięcy pożarów. Analizując dane dotyczące liczby odnotowanych pożarów w budynkach, która wyniosła ponad 18 tysięcy i odnosząc ją do ogólnej liczby pożarów, uzyskujemy wprawdzie niewielki ich udział w ogólnej liczbie pożarów: 24%.
Jednak fakt, że średnia miesięczna liczba budynków zaatakowanych przez ogień w 2007 r. wyniosła prawie dwa tysiące pokazuje, jak wielkie stanowi on zagrożenie - mówi Anna Waszczuk, Analityk Rynku Xella Polska. - Dodać należy, że w ogólnej liczbie pożarów odnotowanych w budynkach udział budynków, które spełniają funkcje mieszkalne lub użyteczności publicznej, stanowił aż 87% (odpowiednio dla budynków mieszkalnych:78% i budynków użyteczności publicznej: 9%), a w budynkach przemysłowych i magazynowych jedynie 13 %.
Czy budynek może być ognioodporny? Czy można przetrwać w pomieszczeniu i doczekać pomocy, pomimo szalejącego wokół żywiołu? Tak - o ile elementy konstrukcyjne budynku posiadają odporność ogniową. Podobnie jak ściany ogniowe, czyli ściany posiadające atestowaną i aprobowaną odporność ogniową.
Odporność ogniowa to zdolność elementu budynku do spełniania określonych wymagań podczas pożaru. Opisywana jest tym, co w czasie rozprzestrzeniającego się pożaru jest najważniejsze, czyli czasem. Podawany jest on w minutach. W zależności od rodzaju konstrukcji, określa się czas:
R - dla nośności ogniowej elementu, tj. czas, przez jaki dana konstrukcja wytrzyma działanie ognia w czasie pożaru;
E - dla szczelności ogniowej przegrody, tj. czas, przez jaki przegroda utrzymuje swoją szczelność konstrukcyjną;
I - dla izolacyjności ogniowej, tj. czas, jaki potrzebny jest do osiągnięcia temperatury 140°C na powierzchni drugiej strony przegrody.
Ściany budynku mogą więc posiadać następujące klasy odporności ogniowej: R, RE, E, EI i REI, obok których to klas jest podany czas w minutach, np. 30, 60, 90, 120, 180 itd.
Ilu z nas, kupując dom czy mieszkanie, interesuje się atestem odporności ogniowej elementów budowlanych, z których budynek został wykonany?
Projektowanie ścian nienośnych (nieprzenoszących obciążeń), zewnętrznych i wewnętrznych, spełniających jednocześnie warunki odporności ogniowej, jest tematem ciekawym, acz nieopisanym w zbyt wielu publikacjach - mówi Robert Janiak, Product Manager Xella Polska. - Projektanci stykający się z tym problemem używali najczęściej swojej wiedzy inżynierskiej oraz zagranicznych norm i publikacji, szczególnie z rynku niemieckiego. Często jednak zwracali się do nas, jako producenta SILKI i YTONGa, z prośbą o poradę. Pytali, na jaką wysokość można wznosić ścianę działową czy jaką długość może mieć ściana przeciwogniowa z YTONGa.
Aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom projektantów, Xella Polska przygotowała, we współpracy z pracownią Stahlbau, zeszyt techniczny „Wytyczne projektowania i wykonania ścian przeciwogniowych oraz wypełniających w systemach SILKA i YTONG".
Jest to opracowanie, w którym inżynier znajdzie wszystkie potrzebne informacje na temat aktualnych wymagań normowych dotyczących wymagań przeciwpożarowych, obliczania wytrzymałości ścian wewnętrznych i zewnętrznych. Znajdzie również szczegóły dotyczące wykonawstwa takich ścian, a także bardzo pomocny przykład obliczeniowy - przekonuje Robert Janiak.
Autorami folderu są Sylwia i Sławomir Labocha - inżynierowie z wieloletnią praktyką zawodową.
Zeszyt podzielono na kilka integralnych rozdziałów:
- Wprowadzenie, które dokładnie przedstawia aktualny stan wymagań dotyczących bezpieczeństwa pożarowego budynków oraz stan wymagań przeciwpożarowych i statycznych stawianych przegrodom wydzielającym.
- Projektowanie - ten rozdział, wychodząc z dokładnej charakterystyki produkowanych przez firmę Xella bloków SILKA i YTONG, prowadzi konstruktora przez tok obliczeń statycznych dotyczących wypełniających ścian zewnętrznych i wewnętrznych.
- W podrozdziale Zapobieganie zarysowaniu ścian wypełniających zawarto sugestie dotyczące metod wykonywania i projektowania ścian wypełniających, które w zasadniczy sposób mogą zapobiec ewentualnemu pojawianiu się rys w ścianach.
- W podrozdziale Maksymalne wymiary ścian przedstawiono bardzo pomocne tabele, w których projektant, podczas wstępnego doboru rozwiązania, znajdzie wymiary ścian (powierzchnie, długości, wysokości, szerokości) odpowiadające konkretnemu przypadkowi. Tabele te zostały opracowane na podstawie wieloletniej praktyki rynku niemieckiego.
- Schematy rozwiązań połączeń ścian przeciwogniowych - rozdział ten poświęcony jest praktycznym szczegółom wykonawczym. Zawiera kilkanaście propozycji rozwiązań połączeń ścian wypełniających z konstrukcją nośną budynku.
- Przykład obliczeniowy - przedstawia krok po kroku tok obliczeń przykładowej ściany wypełniającej w hali produkcyjnej. Przykład obliczeniowy dodatkowo zilustrowano rysunkami technicznymi.
Zeszyt jest dystrybuowany przez doradców technicznych do biur konstrukcyjnych zajmujących się projektowaniem konstrukcji budowli. Będzie on szczególnie pomocny w biurach konstrukcyjnych specjalizujących się w projektowaniu budynków halowych, przemysłowych, magazynowych i handlowych, gdzie bardzo istotne są ściany przeciwogniowe o bardzo dużych wymiarach. Dzięki opracowaniu projektanci nie będą musieli już szukać specjalnych rozwiązań - będą mogli wykorzystać gotowe rozwiązania bazujące na materiałach SILKA i YTONG.
sobota, 29 grudnia 2007
niedziela, 23 grudnia 2007
Mostek termiczny
Zawilgocone ściany w mieszkaniach i domach, a co po tym następuje – rozwój pleśni i grzybów to często efekt powstawania mostków termicznych. Powodują one także niekontrolowaną utratę ciepła – dochodzącą nawet do 30% oraz uszkodzenia mechaniczne konstrukcji.Kiedy mostki termiczne powstaną, są bardzo trudne do zlikwidowania. Dlatego warto zapobiegać im, już na etapie projektowania, choćby poprzez zastosowanie gotowych elementów nośnych izolacji termicznej.
Czym jest mostek termiczny?
Mostek termiczny (zwany także cieplnym) to element przegrody budowlanej o znacznie wyższym niż sąsiadujące z nim elementy współczynniku przewodzenia ciepła. Na skutek tej cechy, przy różnicy temperatur wewnątrz i na zewnątrz budynku, dochodzi do punktowego wychładzania przegrody. Poprzez mostek termiczny następuje więc wzmożona, niekontrolowana utrata ciepła. Jest ona wprost proporcjonalna do wielkości mostka termicznego.
W miejscu powstawania mostka cieplnego temperatura powierzchni ściany obniża się często do tego stopnia (przede wszystkim w zimnych porach roku), że przekroczony zostaje temperatura punktu rosy - skraplania się pary wodnej. Zjawisko to niesie ze sobą duże ryzyko zawilgocenia ścian pomieszczenia oraz wielu innych negatywnych konsekwencji.
Miejsca zagrożone przez mostek termiczny
Istnieje wiele powodów powstawania mostków termicznych. Jednym z nich może być źle zaprojektowany i wykonany obiekt. W tym przypadku błędy dotyczą przede wszystkim: kształtowania i orientacji bryły budynku czy rozmieszczenia i wielkości okien. Jednak najbardziej zagrożone występowaniem mostków termicznych są węzły konstrukcyjne, gdzie łączą się różne elementy przegród zewnętrznych budynku. Do miejsc takich należą: połączenie dachu i ściany zewnętrznej, miejsce obsadzenia okien, połączenie balkonu ze stropem, wieńce i nadproża, ściany piwnic i wieńce stropu nad piwnicą.
Skutki powstania mostków termicznych
Konsekwencje powstania mostków termicznych są niezwykle uciążliwe i powodują wiele problemów. Jednym z nich jest niekontrolowana utrata ciepła, skutkiem której są duże straty energetyczne oraz ujemny wpływ na bilans cieplny budynku. W takim przypadku znacznie rosną koszty ogrzewania pomieszczenia, których można by uniknąć w odpowiednio zaizolowanym termicznie budynku.
Kolejną negatywną konsekwencją wywołaną przez mostek termiczny jest wychłodzenie przegrody budynku. Może ono doprowadzić do jej zawilgocenia na skutek skraplania się pary wodnej. Sytuacja taka sprzyja tworzeniu i rozwojowi grzyba lub pleśni w pomieszczeniach i budynkach mieszkalnych. Oprócz tego, że zjawisko to jest niezwykle nieestetyczne, ma również negatywny wpływ na zdrowie człowieka. Przyczynia się do powstania lub nasilenia alergii, może także powodować choroby reumatyczne, układu oddechowego, grzybice, a nawet nowotwory.
Mostek termiczny może przyczyniać się również do poważnych uszkodzeń elementów konstrukcji budynku. Sytuacja taka jest prawdopodobna, m.in. w miejscu nieizolowanego połączenia płyty balkonowej ze stropem. Temperatura pierwszego elementu zmienia się wraz z warunkami atmosferycznymi. Strop budynku posiada natomiast temperaturę pokojową. Wynikająca z tego różnica na styku elementów powoduje zarysowania i pęknięcia płyty balkonowej.
Jak przeciwdziałać mostkom termicznym?
Usunięcie istniejącego mostka termicznego jest bardzo trudne, a w niektórych sytuacjach nawet niemożliwe. Z tego względu istotne jest, żeby już na etapie projektowania i realizacji projektu przeanalizować wszystkie miejsca, które mogą skutkować jego powstawaniem.
Lokalizację mostków termicznych oraz przyczynę ich powstawania można zbadać za pomocą termografii. Metoda ta polega na obrazowaniu w paśmie średniej podczerwieni i pozwala na rejestrację promieniowania cieplnego emitowanego przez budynek oraz na dokładny pomiar temperatury obiektu.
Mostkom termicznym można zapobiegać na wiele sposobów. Jednym z nich jest używanie specjalnie do tego celu zaprojektowanych – gotowych elementów konstrukcyjnych izolacji termicznej.
źródło: Schöck Bauteile GmbH
Czym jest mostek termiczny?
Mostek termiczny (zwany także cieplnym) to element przegrody budowlanej o znacznie wyższym niż sąsiadujące z nim elementy współczynniku przewodzenia ciepła. Na skutek tej cechy, przy różnicy temperatur wewnątrz i na zewnątrz budynku, dochodzi do punktowego wychładzania przegrody. Poprzez mostek termiczny następuje więc wzmożona, niekontrolowana utrata ciepła. Jest ona wprost proporcjonalna do wielkości mostka termicznego.
W miejscu powstawania mostka cieplnego temperatura powierzchni ściany obniża się często do tego stopnia (przede wszystkim w zimnych porach roku), że przekroczony zostaje temperatura punktu rosy - skraplania się pary wodnej. Zjawisko to niesie ze sobą duże ryzyko zawilgocenia ścian pomieszczenia oraz wielu innych negatywnych konsekwencji.
Miejsca zagrożone przez mostek termiczny
Istnieje wiele powodów powstawania mostków termicznych. Jednym z nich może być źle zaprojektowany i wykonany obiekt. W tym przypadku błędy dotyczą przede wszystkim: kształtowania i orientacji bryły budynku czy rozmieszczenia i wielkości okien. Jednak najbardziej zagrożone występowaniem mostków termicznych są węzły konstrukcyjne, gdzie łączą się różne elementy przegród zewnętrznych budynku. Do miejsc takich należą: połączenie dachu i ściany zewnętrznej, miejsce obsadzenia okien, połączenie balkonu ze stropem, wieńce i nadproża, ściany piwnic i wieńce stropu nad piwnicą.
Skutki powstania mostków termicznych
Konsekwencje powstania mostków termicznych są niezwykle uciążliwe i powodują wiele problemów. Jednym z nich jest niekontrolowana utrata ciepła, skutkiem której są duże straty energetyczne oraz ujemny wpływ na bilans cieplny budynku. W takim przypadku znacznie rosną koszty ogrzewania pomieszczenia, których można by uniknąć w odpowiednio zaizolowanym termicznie budynku.
Kolejną negatywną konsekwencją wywołaną przez mostek termiczny jest wychłodzenie przegrody budynku. Może ono doprowadzić do jej zawilgocenia na skutek skraplania się pary wodnej. Sytuacja taka sprzyja tworzeniu i rozwojowi grzyba lub pleśni w pomieszczeniach i budynkach mieszkalnych. Oprócz tego, że zjawisko to jest niezwykle nieestetyczne, ma również negatywny wpływ na zdrowie człowieka. Przyczynia się do powstania lub nasilenia alergii, może także powodować choroby reumatyczne, układu oddechowego, grzybice, a nawet nowotwory.
Mostek termiczny może przyczyniać się również do poważnych uszkodzeń elementów konstrukcji budynku. Sytuacja taka jest prawdopodobna, m.in. w miejscu nieizolowanego połączenia płyty balkonowej ze stropem. Temperatura pierwszego elementu zmienia się wraz z warunkami atmosferycznymi. Strop budynku posiada natomiast temperaturę pokojową. Wynikająca z tego różnica na styku elementów powoduje zarysowania i pęknięcia płyty balkonowej.
Jak przeciwdziałać mostkom termicznym?
Usunięcie istniejącego mostka termicznego jest bardzo trudne, a w niektórych sytuacjach nawet niemożliwe. Z tego względu istotne jest, żeby już na etapie projektowania i realizacji projektu przeanalizować wszystkie miejsca, które mogą skutkować jego powstawaniem.
Lokalizację mostków termicznych oraz przyczynę ich powstawania można zbadać za pomocą termografii. Metoda ta polega na obrazowaniu w paśmie średniej podczerwieni i pozwala na rejestrację promieniowania cieplnego emitowanego przez budynek oraz na dokładny pomiar temperatury obiektu.
Mostkom termicznym można zapobiegać na wiele sposobów. Jednym z nich jest używanie specjalnie do tego celu zaprojektowanych – gotowych elementów konstrukcyjnych izolacji termicznej.
źródło: Schöck Bauteile GmbH
sobota, 15 grudnia 2007
Minergie-P
Dom pasywny jest pionierem wsród budynków w dziedzinie komfortu cieplnego jego użytkowników. Nic dziwnego, że wraz z rozwojem nauki i technologii stawiane są domom pasywnym coraz większe wymagania. Tak powstał standard Minergie-P.
Frimy produkujące urządzenia AGD oraz producenci materiałów budowlanych wprowadzają coraz precyzyjniejsze i doskonalsze wyroby. Dzięki temu również budownictwo pasywne może stawiać sobie coraz większe wymagania.
Taki jest Minergie-P, powstały w Szwajcarii, a ostatnio skutecznie rozpowszechniany również we Francji standard wznoszenia domów pasywnych, który nieznacznie różni się od standardu wprowadzonego przez niemiecki Passivhaus Instytut.
Zasadnicza różnica pomiędzy obydwoma systemami udowy polega na sposobie wykonywania obliczeń zapotrzebowania na ciepło. W Minergie-P podstawą szczegółowej kalkulacji jest szwajcarska norma SIA 380/1, a w domu pasywnym Instytutu Budynków Pasywnych w Darmstadt obowiązuje metoda obliczająca zapotrzebowanie na ciepło oparta o program komputerowy PHPP.
Standard szwajcarski Minergie-P stawia urządzeniom wyposażenia domowego znacznie wyższe wymagania energooszczędności. Wszystkie urządzenia elektryczne stosowane w takim domu pasywnym powinny mieć klasę energetyczną A. Lodówki i zamrażarki muszą spełniać z kolei wymagania określone przez klasę A+. Szwajcarska norma podaje również maksymalny poziom dodatkowych kosztów inwestycyjnych, który musi zmieścić się na poziomie 15% w stosunku do poziomu kosztów wzniesienia obiektu energooszczędnego.
Minergie-P jest zastrzeżonym znakiem towarowym, który został wprowadzony przez stowarzyszenie Minergie zrzeszające liczne instytucje i osoby prywatne zainteresowane problematyką ergooszczędności, termomodernizacji i budownictwa pasywnego.
Więcej o domach pasywnych można znaleźć tutaj.
Frimy produkujące urządzenia AGD oraz producenci materiałów budowlanych wprowadzają coraz precyzyjniejsze i doskonalsze wyroby. Dzięki temu również budownictwo pasywne może stawiać sobie coraz większe wymagania.
Taki jest Minergie-P, powstały w Szwajcarii, a ostatnio skutecznie rozpowszechniany również we Francji standard wznoszenia domów pasywnych, który nieznacznie różni się od standardu wprowadzonego przez niemiecki Passivhaus Instytut.
Zasadnicza różnica pomiędzy obydwoma systemami udowy polega na sposobie wykonywania obliczeń zapotrzebowania na ciepło. W Minergie-P podstawą szczegółowej kalkulacji jest szwajcarska norma SIA 380/1, a w domu pasywnym Instytutu Budynków Pasywnych w Darmstadt obowiązuje metoda obliczająca zapotrzebowanie na ciepło oparta o program komputerowy PHPP.
Standard szwajcarski Minergie-P stawia urządzeniom wyposażenia domowego znacznie wyższe wymagania energooszczędności. Wszystkie urządzenia elektryczne stosowane w takim domu pasywnym powinny mieć klasę energetyczną A. Lodówki i zamrażarki muszą spełniać z kolei wymagania określone przez klasę A+. Szwajcarska norma podaje również maksymalny poziom dodatkowych kosztów inwestycyjnych, który musi zmieścić się na poziomie 15% w stosunku do poziomu kosztów wzniesienia obiektu energooszczędnego.
Minergie-P jest zastrzeżonym znakiem towarowym, który został wprowadzony przez stowarzyszenie Minergie zrzeszające liczne instytucje i osoby prywatne zainteresowane problematyką ergooszczędności, termomodernizacji i budownictwa pasywnego.
Więcej o domach pasywnych można znaleźć tutaj.
środa, 12 grudnia 2007
Miasta bez barier 2007
Od ponad trzech lat studenci architektury Politechniki Gdańskiej wcielają się w rolę osób niepełnosprawnych, odnajdują niedogodności architektury, z którymi ci stykają się na co dzień i szukają dróg ich rozwiązania.
Wystawa „Miasta bez barier 2007” – czynna w dniach 11-13 grudnia na politechnicznym Dziedzińcu Południowym – podsumowuje realizowany na Wydziale Architektury PG program „Projektowanie przestrzeni wspólnej”. Wystawie towarzyszy przedświąteczny kiermasz prac wykonanych przez niepełnosprawnych. Otwarcie wystawy odbyło się we wtorek, 11 grudnia o godz. 12.15 na Dziedzińcu Południowym.
Na wystawie można zobaczyć zdjęcia i projekty wykonane przez studentów architektury podczas wiosennych warsztatów, które odbywały się w centrum Gdańska. Przebiegały pod hasłem „Dostępność miasta dla niepełnosprawnych turystów”. Jak sugeruje hasło przewodnie warsztatów większość zadań, które mieli wykonać studenci, polegało na sprawdzeniu dostępności dla osób niepełnosprawnych, obiektów zabytkowych i miejsc usługowych – mówi dr inż. arch. Marek Wysocki, inicjator warsztatów i wystawy „Miasta bez barier”, Wydział Architektury PG.
Wystawie towarzyszyć będzie kiermasz różnego typu prac wykonanych przez niepełnosprawnych podczas warsztatów terapii zajęciowej. Dochód z ich sprzedaży przeznaczony zostanie na potrzeby organizacji pozarządowych pomagającym osobom niepełnosprawnym. Podczas otwarcia wystawy wystąpił zespół z Warsztatów Terapii Zajęciowej z Pelplina z przedstawieniem pt. „Miejsce”.
Wystawę, którą przygotował Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej można oglądać w dniach 11-13 grudnia 2007, w godz. 10.00-17.00, na Dziedzińcu Południowym Politechniki Gdańskiej.
Ekspozycja została przygotowana w ramach cyklu Politechnika Otwarta. Wystawa „Miasta bez barier 2007” i kiermasz przedświąteczny: 11-13 grudnia 2007, w godz. 10.00-17.00, Dziedziniec Południowy Politechniki Gdańskiej, ul. G. Narutowicza 11/12 w Gdańsku Wrzeszczu. Wstęp wolny.
Uwaga! Miejsce wystawy dostępne jest dla osób niepełnosprawnych.
Wystawa „Miasta bez barier 2007” – czynna w dniach 11-13 grudnia na politechnicznym Dziedzińcu Południowym – podsumowuje realizowany na Wydziale Architektury PG program „Projektowanie przestrzeni wspólnej”. Wystawie towarzyszy przedświąteczny kiermasz prac wykonanych przez niepełnosprawnych. Otwarcie wystawy odbyło się we wtorek, 11 grudnia o godz. 12.15 na Dziedzińcu Południowym.
Na wystawie można zobaczyć zdjęcia i projekty wykonane przez studentów architektury podczas wiosennych warsztatów, które odbywały się w centrum Gdańska. Przebiegały pod hasłem „Dostępność miasta dla niepełnosprawnych turystów”. Jak sugeruje hasło przewodnie warsztatów większość zadań, które mieli wykonać studenci, polegało na sprawdzeniu dostępności dla osób niepełnosprawnych, obiektów zabytkowych i miejsc usługowych – mówi dr inż. arch. Marek Wysocki, inicjator warsztatów i wystawy „Miasta bez barier”, Wydział Architektury PG.
Wystawie towarzyszyć będzie kiermasz różnego typu prac wykonanych przez niepełnosprawnych podczas warsztatów terapii zajęciowej. Dochód z ich sprzedaży przeznaczony zostanie na potrzeby organizacji pozarządowych pomagającym osobom niepełnosprawnym. Podczas otwarcia wystawy wystąpił zespół z Warsztatów Terapii Zajęciowej z Pelplina z przedstawieniem pt. „Miejsce”.
Wystawę, którą przygotował Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej można oglądać w dniach 11-13 grudnia 2007, w godz. 10.00-17.00, na Dziedzińcu Południowym Politechniki Gdańskiej.
Ekspozycja została przygotowana w ramach cyklu Politechnika Otwarta. Wystawa „Miasta bez barier 2007” i kiermasz przedświąteczny: 11-13 grudnia 2007, w godz. 10.00-17.00, Dziedziniec Południowy Politechniki Gdańskiej, ul. G. Narutowicza 11/12 w Gdańsku Wrzeszczu. Wstęp wolny.
Uwaga! Miejsce wystawy dostępne jest dla osób niepełnosprawnych.
sobota, 8 grudnia 2007
Budowanie ścian zewnętrznych jednowarstwowych.
Budowa domu to także wybór konkretnej technologii, w której dom wybudujemy. Chcielibyśmy aby wybudowany przez nas dom był bezpieczny, oszczędny, trwały a przy tym koszty jego budowy i eksploatacji były przez nas do zaakceptowania i nie zniszczyły naszego budżetu.
Istotnym etapem budowy domu jest stawienie ścian zewnętrznych, jest to o tyle ważny etap, że raz postawione ściany raczej nie będą już zmieniane. Stawiając ściany zewnętrzne bierzemy pod uwagę wiele czynników, które będą miały wpływ na nasze bezpieczeństwo, zdrowie i samopoczucie. To właśnie od ścian zewnętrznych zależy jaki, w ciągu całego okresu użytkowania – będzie nasz dom. Dlatego warto dobrze przemyśleć decyzję o tym, w jakiej technologii wybudujemy ściany zewnętrzne naszego przyszłego domu.
Wśród dostępnych na rynku technologii budowy ścian zewnętrznych, jedną z najlepszych jest budowa ścian jednowarstwowych, natomiast jednym z najlepszych materiałów stosowanych do budowy w tej technologii są bloczki YTONG. Z najistotniejszych atutów bloczków YTONG jest ten, który określa ich bardzo dobry współczynnik ciepła. Ściany jednowarstwowe powinny mieć współczynnik ciepła nie przekraczający 0,5 W/ m2K. W bloczkach YTONG ten współczynnik wynosi zaledwie U = 0,29 W/m2K. Proces przechodzenia ciepła z jednej strony ściany na drugą jest powolny, co pozwala na uzyskanie wysokiego komfortu cieplnego - pomimo zmiennej temperatury powietrza zewnętrznego zapewniona jest stabilna temperatura we wnętrzach. Ta sytuacja pociąga za sobą kolejne, które wpływają na oszczędności jakie możemy uzyskać przy budowie domu. Tak dobry współczynnik ciepła pozwala na zastosowanie łączenia wszystkich elementów bardzo cienkimi spoinami, które eliminują możliwość powstawania ewentualnych mostków termicznych.
Jednowarstwowe ściany YTONG o grubości 36 cm spełniają także funkcję konstrukcyjną oraz izolacyjną – po prostu nie musimy stosować dodatkowej izolacji. A to wpływa na konkretne oszczędności związane z zakupem materiałów czy zapłatą wykonawcy budynku. Z jednej strony nie musimy kupować dodatkowej izolacji, z drugiej natomiast skraca się czas budowy (wybudowanie muru jednowarstwowego w średniej wielkości domu możemy skrócić do dwóch tygodni z dwóch miesięcy kiedy to musielibyśmy wybudować mur dwuwarstwowy). Przy większej budowie inwestor, wybierając technologię ściany jednowarstwowej z YTONGa, może równocześnie zabezpieczyć się przed skokami cen materiałów budowlanych takich jak cena izolacji termicznej.
YTONG to cały system budowania ścian jednowarstwowych: oprócz samych bloczków możemy również wykorzystać inne elementy – nadproża, wieńce czy filary, posiadające bardzo dobre współczynniki cieplne. Całość muruje się bardzo cienką warstwą zaprawy, co pozwala zachować jednolitość termiczną całej struktury ścian, wyeliminować pojawianie się mostków termicznych a w konsekwencji wybudować ścianę o bardzo dobrych parametrach cieplnych i zaoszczędzić na zaprawie oraz na dodatkowych materiałach izolacyjnych. Na szybkość budowania ścian zewnętrznych w technologii YTONG mają również wpływ takie właściwości jak: duży format bloczków przy ich niewielkiej wadze co sprawia, że materiał łatwiej się przenosi i ustawia, możliwość przycinania bloczków za pomocą piły, dzięki czemu możemy je łatwiej dopasować w powstającej ścianie a to pozwala na ograniczenie strat materiału, istotną cechą ułatwiającą pracę jest również to, że wszelkie bruzdy instalacyjne możemy wykonywać ręcznie przy pomocy rylca.
Technologia budowania ścian jednowarstwowych YTONG, poprzez swoje właściwości termoizolacyjne zapewnia również ochronę przed ewentualnym pożarem. Konstrukcja z bloczków YTONG o grubości 15,0 cm powoduje, że po 3 godzinach ewentualnego pożaru w pomieszczeniu obok temperatura wzrasta tylko do 570C. Natomiast przy ścianie tej samej grubości, ale wykonanej z betonu, temperatura wzrasta aż do 1500C. To właśnie właściwości termoizolacyjne a powodują, że ściana wybudowana z YTONGa nagrzewa się powoli i nieznacznie co sprawia, że w przypadku ewentualnego pożaru powstaje możliwość szybkiej i bezpiecznej ewakuacji z płonącego budynku. Termoizolacyjność ścian wykonanych z YTONGa idzie w parze z inną bardzo ważną właściwością jaką powinny posiadać dobre mury naszych domów – z izolacją akustyczną. I w tym wypadku bloczki YTONG charakteryzują się bardzo dobrą zdolnością do tłumienia hałasów.
Warto również podkreślić, że bloczki YTONG są zbudowane z niepalnych i proekologicznych materiałów: piasku kwarcowego, wapna, cementu, anhydrytu, woda, co sprawia, że domy zbudowane z takich materiałów są „zdrowe” i przyjazne człowiekowi. Ściany zbudowane z YTONGa Dzięki swoim zdolnościom dyfuzyjnym stabilizują wilgotność w pomieszczeniach, co zapewnia utrzymanie mikroklimatu zdrowego dla człowieka. Jak widać budowanie ścian jednowarstwowych w technologii YTONG ma same zalety: budując ścianę o bardzo dobrych parametrach cieplnych, zdrowotnych, ścianę bezpieczną i trwałą możemy zaoszczędzić na materiałach budowlanych, pracy ekipy budowlanej a w przyszłości na kosztach ogrzewania wybudowanego z YTONGA mieszkania.
Istotnym etapem budowy domu jest stawienie ścian zewnętrznych, jest to o tyle ważny etap, że raz postawione ściany raczej nie będą już zmieniane. Stawiając ściany zewnętrzne bierzemy pod uwagę wiele czynników, które będą miały wpływ na nasze bezpieczeństwo, zdrowie i samopoczucie. To właśnie od ścian zewnętrznych zależy jaki, w ciągu całego okresu użytkowania – będzie nasz dom. Dlatego warto dobrze przemyśleć decyzję o tym, w jakiej technologii wybudujemy ściany zewnętrzne naszego przyszłego domu.
Wśród dostępnych na rynku technologii budowy ścian zewnętrznych, jedną z najlepszych jest budowa ścian jednowarstwowych, natomiast jednym z najlepszych materiałów stosowanych do budowy w tej technologii są bloczki YTONG. Z najistotniejszych atutów bloczków YTONG jest ten, który określa ich bardzo dobry współczynnik ciepła. Ściany jednowarstwowe powinny mieć współczynnik ciepła nie przekraczający 0,5 W/ m2K. W bloczkach YTONG ten współczynnik wynosi zaledwie U = 0,29 W/m2K. Proces przechodzenia ciepła z jednej strony ściany na drugą jest powolny, co pozwala na uzyskanie wysokiego komfortu cieplnego - pomimo zmiennej temperatury powietrza zewnętrznego zapewniona jest stabilna temperatura we wnętrzach. Ta sytuacja pociąga za sobą kolejne, które wpływają na oszczędności jakie możemy uzyskać przy budowie domu. Tak dobry współczynnik ciepła pozwala na zastosowanie łączenia wszystkich elementów bardzo cienkimi spoinami, które eliminują możliwość powstawania ewentualnych mostków termicznych.
Jednowarstwowe ściany YTONG o grubości 36 cm spełniają także funkcję konstrukcyjną oraz izolacyjną – po prostu nie musimy stosować dodatkowej izolacji. A to wpływa na konkretne oszczędności związane z zakupem materiałów czy zapłatą wykonawcy budynku. Z jednej strony nie musimy kupować dodatkowej izolacji, z drugiej natomiast skraca się czas budowy (wybudowanie muru jednowarstwowego w średniej wielkości domu możemy skrócić do dwóch tygodni z dwóch miesięcy kiedy to musielibyśmy wybudować mur dwuwarstwowy). Przy większej budowie inwestor, wybierając technologię ściany jednowarstwowej z YTONGa, może równocześnie zabezpieczyć się przed skokami cen materiałów budowlanych takich jak cena izolacji termicznej.
YTONG to cały system budowania ścian jednowarstwowych: oprócz samych bloczków możemy również wykorzystać inne elementy – nadproża, wieńce czy filary, posiadające bardzo dobre współczynniki cieplne. Całość muruje się bardzo cienką warstwą zaprawy, co pozwala zachować jednolitość termiczną całej struktury ścian, wyeliminować pojawianie się mostków termicznych a w konsekwencji wybudować ścianę o bardzo dobrych parametrach cieplnych i zaoszczędzić na zaprawie oraz na dodatkowych materiałach izolacyjnych. Na szybkość budowania ścian zewnętrznych w technologii YTONG mają również wpływ takie właściwości jak: duży format bloczków przy ich niewielkiej wadze co sprawia, że materiał łatwiej się przenosi i ustawia, możliwość przycinania bloczków za pomocą piły, dzięki czemu możemy je łatwiej dopasować w powstającej ścianie a to pozwala na ograniczenie strat materiału, istotną cechą ułatwiającą pracę jest również to, że wszelkie bruzdy instalacyjne możemy wykonywać ręcznie przy pomocy rylca.
Technologia budowania ścian jednowarstwowych YTONG, poprzez swoje właściwości termoizolacyjne zapewnia również ochronę przed ewentualnym pożarem. Konstrukcja z bloczków YTONG o grubości 15,0 cm powoduje, że po 3 godzinach ewentualnego pożaru w pomieszczeniu obok temperatura wzrasta tylko do 570C. Natomiast przy ścianie tej samej grubości, ale wykonanej z betonu, temperatura wzrasta aż do 1500C. To właśnie właściwości termoizolacyjne a powodują, że ściana wybudowana z YTONGa nagrzewa się powoli i nieznacznie co sprawia, że w przypadku ewentualnego pożaru powstaje możliwość szybkiej i bezpiecznej ewakuacji z płonącego budynku. Termoizolacyjność ścian wykonanych z YTONGa idzie w parze z inną bardzo ważną właściwością jaką powinny posiadać dobre mury naszych domów – z izolacją akustyczną. I w tym wypadku bloczki YTONG charakteryzują się bardzo dobrą zdolnością do tłumienia hałasów.
Warto również podkreślić, że bloczki YTONG są zbudowane z niepalnych i proekologicznych materiałów: piasku kwarcowego, wapna, cementu, anhydrytu, woda, co sprawia, że domy zbudowane z takich materiałów są „zdrowe” i przyjazne człowiekowi. Ściany zbudowane z YTONGa Dzięki swoim zdolnościom dyfuzyjnym stabilizują wilgotność w pomieszczeniach, co zapewnia utrzymanie mikroklimatu zdrowego dla człowieka. Jak widać budowanie ścian jednowarstwowych w technologii YTONG ma same zalety: budując ścianę o bardzo dobrych parametrach cieplnych, zdrowotnych, ścianę bezpieczną i trwałą możemy zaoszczędzić na materiałach budowlanych, pracy ekipy budowlanej a w przyszłości na kosztach ogrzewania wybudowanego z YTONGA mieszkania.
czwartek, 6 grudnia 2007
Miejskie budynki zanieczyszczają środowisko
Mieszkańcy budynków w miastach w Unii Europejskiej zużywają ponad 40 procent energii. Co najmniej o połowę można by zmniejszyć to zużycie gdyby w odpowiedni sposób docieplić te budynki. Parlament Europejski cały czas debatuje skąd wziąć na to środki.
Nowoczesne technologie termomodernizacyjne pozwoliłyby zaoszczędzić co najmniej połowę energii zużywanej przez mieszkańców budynków w miastach Unii Europejskiej. Dziś zużywają oni ponad czterdzieści procent energii w Unii Europejskiej. Głównym przeszkodą na drodze do przeprowadzenia termomodernizacji są fundusze. Parlament Europejski nie może ustalić skąd je wziąć. Krajami, które najczęściej zabierają głos w dyskusji są Polska, Litwa i Niemcy.
Najgorszą sytuację pod względem termomodernizacji budynków osiedlowych ma Litwa. W tym kraju tylko 4 procent obywateli mieszka we własnych domach, reszta w blokach. Teraz konieczne jest ich ocieplenie, aby zmniejszyć zużycie energii potrzebnej do ogrzewania. Litwini mają w planie docieplenie 1500 bloków, a jak do tej pory udało się przeprowadzić termomodernizację dwóch.
W Polsce straty energii to około 7 miliardów złotych rocznie. W budynkach najczęściej konieczne jest kompleksowe docieplenie ścian, dachu, wymiana okien i instalacji centralnego ogrzewania. Nadal około 10 milionów Polaków mieszka w nieszczelnych mieszkaniach, jest to szansa na 3,5 miliarda złotych oszczędności w skali roku.
Ale termomodernizacja to nie tylko oszczędności finansowe, to także przedsięwzięcie ekologiczne i socjalne. Docieplenie budynków pozwala na zmniejszenie emisji szkodliwych substancji do atmosfery. Ponadto umożliwi to zwiększenie zatrudnienia w sektorze budowlanym, gdyż będą niezbędni pracownicy do wykonania robót związanych z termomodernizacją.
Niemcy w latach dziewięćdziesiątych inwestowali olbrzymie sumy pieniędzy w docieplanie wschodnioniemieckich bloków mieszkalnych i dziś zużywają średnio 100 kWh na 1 metr kwadratowy powierzchni mieszkania rocznie. W Polsce zużycie energii do ogrzewania jest trzykrotnie większe i stanowi około 70 procent kosztów czynszu.
Unia Europejska przeznaczyła 3 procent środków strukturalnych na ocieplanie budynków. Polacy i Litwini postulują o wyższą kwotę. Według nich powinno to być 5 procent. Teraz jest jeszcze szansa na środki z Siódmego Programu Ramowego, gdyż termomodernizacja koresponduje z ochroną środowiska.
Artykuł pochodzi z portalu TermoDom.
Nowoczesne technologie termomodernizacyjne pozwoliłyby zaoszczędzić co najmniej połowę energii zużywanej przez mieszkańców budynków w miastach Unii Europejskiej. Dziś zużywają oni ponad czterdzieści procent energii w Unii Europejskiej. Głównym przeszkodą na drodze do przeprowadzenia termomodernizacji są fundusze. Parlament Europejski nie może ustalić skąd je wziąć. Krajami, które najczęściej zabierają głos w dyskusji są Polska, Litwa i Niemcy.
Najgorszą sytuację pod względem termomodernizacji budynków osiedlowych ma Litwa. W tym kraju tylko 4 procent obywateli mieszka we własnych domach, reszta w blokach. Teraz konieczne jest ich ocieplenie, aby zmniejszyć zużycie energii potrzebnej do ogrzewania. Litwini mają w planie docieplenie 1500 bloków, a jak do tej pory udało się przeprowadzić termomodernizację dwóch.
W Polsce straty energii to około 7 miliardów złotych rocznie. W budynkach najczęściej konieczne jest kompleksowe docieplenie ścian, dachu, wymiana okien i instalacji centralnego ogrzewania. Nadal około 10 milionów Polaków mieszka w nieszczelnych mieszkaniach, jest to szansa na 3,5 miliarda złotych oszczędności w skali roku.
Ale termomodernizacja to nie tylko oszczędności finansowe, to także przedsięwzięcie ekologiczne i socjalne. Docieplenie budynków pozwala na zmniejszenie emisji szkodliwych substancji do atmosfery. Ponadto umożliwi to zwiększenie zatrudnienia w sektorze budowlanym, gdyż będą niezbędni pracownicy do wykonania robót związanych z termomodernizacją.
Niemcy w latach dziewięćdziesiątych inwestowali olbrzymie sumy pieniędzy w docieplanie wschodnioniemieckich bloków mieszkalnych i dziś zużywają średnio 100 kWh na 1 metr kwadratowy powierzchni mieszkania rocznie. W Polsce zużycie energii do ogrzewania jest trzykrotnie większe i stanowi około 70 procent kosztów czynszu.
Unia Europejska przeznaczyła 3 procent środków strukturalnych na ocieplanie budynków. Polacy i Litwini postulują o wyższą kwotę. Według nich powinno to być 5 procent. Teraz jest jeszcze szansa na środki z Siódmego Programu Ramowego, gdyż termomodernizacja koresponduje z ochroną środowiska.
Artykuł pochodzi z portalu TermoDom.
wtorek, 4 grudnia 2007
Open House - Architektura i Inteligentna Technologia dla Mieszkania Przyszłości
Wystawa Open House w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski przedstawia projekty wykorzystujące najnowsze inteligentne technologie w kształtowaniu i rozwoju koncepcji przestrzeni mieszkalnej. Pokazuje dom przyszłości jako miejsce nowych doświadczeń przestrzennych i nowych rozwiązań ekologicznych. Wykraczając poza projektowanie gadżetów mających zautomatyzować codzienne czynności, twórcy wystawy badają, w jaki sposób nowe technologie mogą wpłynąć na inteligentne kształtowanie przestrzeni mieszkalnej, kontakt z nią i jej ulepszanie.
Udział architektów i projektantów odróżnia Open House od innych wystaw związanych z technologią. Twórcy prezentacji, wychodząc z założenia, że kreatywność architektów i projektantów jest konieczna, jeśli nowa przestrzeń mieszkalna ma wpłynąć korzystnie na jakość życia, zamówili projekty domów przyszłości u architektów z całego świata. Zaproszenie dotyczyło pomysłów, które byłyby propozycjami całościowych rozwiązań, możliwych do zrealizowania w ciągu najbliższych dwudziestu lat i które odnosiłyby się do czterech kwestii stanowiących rdzeń projektu: komunikacji, komfortu, łatwości adaptacji i równowagi ekologicznej.
Na zaproszenie odpowiedziały czterdzieści cztery zespoły. Wszystkie projekty - mimo że różnorodne formalnie - przedkładały rozwiązania wynikające z potrzeb człowieka nad technologiczną brawurę. Po zapoznaniu się z pracami i przeprowadzeniu warsztatów, w których udział wzięli kuratorzy wystawy, eksperci i przedstawiciele zespołów projektowych, ostatecznie projekty zamówiono u szesnastu zespołów. Projektanci ze Stanów Zjednoczonych, Europy, Australii, Azji i Meksyku stworzyli wizje, które wyznaczą kierunek myślenia o mieszkaniach na następne dwie dekady.
Projekty przygotowane na wystawę Open House prezentują nowe modele przestrzeni publicznych i prywatnych oraz nowe rozwiązania dostosowane do zmieniających się stylów życia. Projektanci wraz z zespołem kuratorów rozwinęli pierwotne koncepcje, biorąc pod uwagę trzy założenia, które wyznaczają także trzy części wystawy. Część zatytułowana Inteligentne domy prezentuje rozwiązania dotyczące wygody i trwałości. Pomysły na inteligentne życie to z kolei nowe koncepcje odnoszące się zarówno do sposobów funkcjonowania w indywidualnych jednostkach mieszkalnych, jak i egzystencji w mieście jako całości. Podobnie jak twórcy w dziale Inteligentne domy, autorzy projektów prezentowanych w części Pomysły na inteligentne mieszkanie skupili się na zagadnieniu zrównoważonego rozwoju, a ponadto starali się w innowacyjny sposób zinterpretować zagadnienie zdolności adaptacji do nowych warunków. W części Inteligentne materiały zaprezentowano natomiast projekty, w których najnowocześniejszee inteligentne materiały znalazły zastosowanie w otoczeniu domowym. W ramach wystawy zobaczyć można również kalendarium prezentujące historyczne koncepcje "domów przyszłości", takich jak Dymaxion House R. Buckminstera Fullera, Monsanto House of the Future M. Goody'ego i R. Hamiltona czy wizjonerskie projekty z lat sześćdziesiątych XX wieku.
Vitra Design Museum otwarto w 1989 w Weil am Rhein (Niemcy), w budynku zaprojektowanym przez Franka O. Gehry'ego, będącym jego pierwszą europejską realizacją. Współcześnie Vitra Design Museum znane jest na całym świecie jako instytucja, która w ogromnym stopniu przyczynia się do rozwoju i popularyzacji wzornictwa, ze szczególnym uwzględnieniem projektowania mebli i wnętrz. Główne zadania muzeum to organizowanie wystaw i warsztatów, działalność wydawnicza, a także opieka nad kolekcją, archiwum i biblioteką. Wystawy objazdowe Vitra Design Museum prezentowane są w słynnych instytucjach na całym świecie. Do ważniejszych wystaw objazdowych zaliczyć należy: Citizen Office: Ideas and Notes on a New Office World; A Legacy of Invention: The World of Charles and Ray Eames; Living in Motion: Design and Architecture for Flexible Living oraz AirWorld: Design and Architecture for Air Travel.
Art Center College of Design w Pasadenie (USA) od ponad siedemdziesięciu pięciu lat znajduje się w czołówce instytucji zajmujących się edukacją artystyczną i projektowaniem.
W 2004 na uczelni otwarto nowy kampus południowy, co pozwoliło na prezentację szerokiego spektrum programów w różnorodnych mediach i formatach. Wystawa Supersonic: 1 Wind Tunnel, 8 Schools, 120 Artists, prezentująca prace studentów kończących szkoły projektowania z okolic Los Angeles, zainaugurowała program wystawienniczy w budynku Wind Tunnel.
Atelier Hitoshi Abe (Tokio, Japonia), Mass Studies (Seul, Korea), Sean Godsell Architects (Melbourne, Australia), HookerKitchen (Londyn, Wielka Brytania), EscherGuneWardena Architecture (Los Angeles, USA), realities:united (Berlin, Niemcy), rojkind arquitectos (Meksyk, Meksyk), IwamotoScott (San Francisco, USA), Joel Sanders, Ben Rubin, Karen van Lengen (Nowy Jork, USA), su 11 architecture + design (Nowy Jork, USA), Kennedy & Violich Architecture (Boston, USA), Formorf (Kolonia, Niemcy) Wystawa przygotowana przez Vitra Design Museum, Weil am Rhein, Niemcy, we współpracy z Art Center College of Design, Pasadena, Kalifornia, USA Kuratorzy: Jochen Eisenbrand (Vitra Design Museum), Gloria Gerace (Art Center College of Design), Susanne Jaschko
Kurator ze strony CSW: Justyna Wesołowska
Otwarcie wystawy: piątek 30 listopada, godz. 18.00
Wystawa czynna do 3.02.2008
Udział architektów i projektantów odróżnia Open House od innych wystaw związanych z technologią. Twórcy prezentacji, wychodząc z założenia, że kreatywność architektów i projektantów jest konieczna, jeśli nowa przestrzeń mieszkalna ma wpłynąć korzystnie na jakość życia, zamówili projekty domów przyszłości u architektów z całego świata. Zaproszenie dotyczyło pomysłów, które byłyby propozycjami całościowych rozwiązań, możliwych do zrealizowania w ciągu najbliższych dwudziestu lat i które odnosiłyby się do czterech kwestii stanowiących rdzeń projektu: komunikacji, komfortu, łatwości adaptacji i równowagi ekologicznej.
Na zaproszenie odpowiedziały czterdzieści cztery zespoły. Wszystkie projekty - mimo że różnorodne formalnie - przedkładały rozwiązania wynikające z potrzeb człowieka nad technologiczną brawurę. Po zapoznaniu się z pracami i przeprowadzeniu warsztatów, w których udział wzięli kuratorzy wystawy, eksperci i przedstawiciele zespołów projektowych, ostatecznie projekty zamówiono u szesnastu zespołów. Projektanci ze Stanów Zjednoczonych, Europy, Australii, Azji i Meksyku stworzyli wizje, które wyznaczą kierunek myślenia o mieszkaniach na następne dwie dekady.
Projekty przygotowane na wystawę Open House prezentują nowe modele przestrzeni publicznych i prywatnych oraz nowe rozwiązania dostosowane do zmieniających się stylów życia. Projektanci wraz z zespołem kuratorów rozwinęli pierwotne koncepcje, biorąc pod uwagę trzy założenia, które wyznaczają także trzy części wystawy. Część zatytułowana Inteligentne domy prezentuje rozwiązania dotyczące wygody i trwałości. Pomysły na inteligentne życie to z kolei nowe koncepcje odnoszące się zarówno do sposobów funkcjonowania w indywidualnych jednostkach mieszkalnych, jak i egzystencji w mieście jako całości. Podobnie jak twórcy w dziale Inteligentne domy, autorzy projektów prezentowanych w części Pomysły na inteligentne mieszkanie skupili się na zagadnieniu zrównoważonego rozwoju, a ponadto starali się w innowacyjny sposób zinterpretować zagadnienie zdolności adaptacji do nowych warunków. W części Inteligentne materiały zaprezentowano natomiast projekty, w których najnowocześniejszee inteligentne materiały znalazły zastosowanie w otoczeniu domowym. W ramach wystawy zobaczyć można również kalendarium prezentujące historyczne koncepcje "domów przyszłości", takich jak Dymaxion House R. Buckminstera Fullera, Monsanto House of the Future M. Goody'ego i R. Hamiltona czy wizjonerskie projekty z lat sześćdziesiątych XX wieku.
Vitra Design Museum otwarto w 1989 w Weil am Rhein (Niemcy), w budynku zaprojektowanym przez Franka O. Gehry'ego, będącym jego pierwszą europejską realizacją. Współcześnie Vitra Design Museum znane jest na całym świecie jako instytucja, która w ogromnym stopniu przyczynia się do rozwoju i popularyzacji wzornictwa, ze szczególnym uwzględnieniem projektowania mebli i wnętrz. Główne zadania muzeum to organizowanie wystaw i warsztatów, działalność wydawnicza, a także opieka nad kolekcją, archiwum i biblioteką. Wystawy objazdowe Vitra Design Museum prezentowane są w słynnych instytucjach na całym świecie. Do ważniejszych wystaw objazdowych zaliczyć należy: Citizen Office: Ideas and Notes on a New Office World; A Legacy of Invention: The World of Charles and Ray Eames; Living in Motion: Design and Architecture for Flexible Living oraz AirWorld: Design and Architecture for Air Travel.
Art Center College of Design w Pasadenie (USA) od ponad siedemdziesięciu pięciu lat znajduje się w czołówce instytucji zajmujących się edukacją artystyczną i projektowaniem.
W 2004 na uczelni otwarto nowy kampus południowy, co pozwoliło na prezentację szerokiego spektrum programów w różnorodnych mediach i formatach. Wystawa Supersonic: 1 Wind Tunnel, 8 Schools, 120 Artists, prezentująca prace studentów kończących szkoły projektowania z okolic Los Angeles, zainaugurowała program wystawienniczy w budynku Wind Tunnel.
Atelier Hitoshi Abe (Tokio, Japonia), Mass Studies (Seul, Korea), Sean Godsell Architects (Melbourne, Australia), HookerKitchen (Londyn, Wielka Brytania), EscherGuneWardena Architecture (Los Angeles, USA), realities:united (Berlin, Niemcy), rojkind arquitectos (Meksyk, Meksyk), IwamotoScott (San Francisco, USA), Joel Sanders, Ben Rubin, Karen van Lengen (Nowy Jork, USA), su 11 architecture + design (Nowy Jork, USA), Kennedy & Violich Architecture (Boston, USA), Formorf (Kolonia, Niemcy) Wystawa przygotowana przez Vitra Design Museum, Weil am Rhein, Niemcy, we współpracy z Art Center College of Design, Pasadena, Kalifornia, USA Kuratorzy: Jochen Eisenbrand (Vitra Design Museum), Gloria Gerace (Art Center College of Design), Susanne Jaschko
Kurator ze strony CSW: Justyna Wesołowska
Otwarcie wystawy: piątek 30 listopada, godz. 18.00
Wystawa czynna do 3.02.2008
Subskrybuj:
Posty (Atom)